U Zborniku radova “Nova antička Duklja VI” u izdanju JU Muzeji i Galerije Podgorice u oktobru 2015. objavljen je članak “Lazarica, Vidov vrh, Herceg-Novi – višeslojni arheološki lokalitet” autora Radmile i Đorđa Ćapina. Zbog značaja lokaliteta JU Gradski muzej Mirko Komnenović i Galerija Josip Bepo Benković je uz saglasnost urednika Zbornika Dragana Radovića štampala zaseban otisak – separat. U radu su obrađeni rezultati zaštitnih arheoloških istraživanja u kampanji izvedenoj 2009. godine po pozivu Odbora za obnovu crkve Lazarice.
Lokalitet Vidov vrh se nalazi iznad Topaljskog zaliva i Sutorinskog polja u blizini sela Mokrine, Svrčuge i mokrinskog zaseoka Lazarevići. Od arhitekture otkriveni su temelji crkve posvećene Sv. mučeniku Lazaru knezu srpskom iz 15. vijeka, čija osnova pripada tipu crkava sa prislonjenim lucima karakterističnim za period 15-17. vijeka na prostoru Stare Hercegovine, dio zidova iz vremena njene obnove 1889. g. i dio ilirskih zidova koji su poslužili kao temelj za sjeverni i južni zid crkve.
Pokretni arheološki materijal čine bronzani pojasni jezičak iz 9. vijeka, fragmenti keramike i zlatna naušnica iz kulturnog sloja koji je opredijeljen u helenistički period (4-1. v.p.n.e), kao i bronzani novčić Aleksandra Makedonskog, slučajni nalaz. Pozicija i izgled lokaliteta i otkriveni nalazi upućuju da je ovdje u helenističkom periodu bilo naselje tipa gradina. Pored fragmenata amfora, luksuzne importovane keramike i domaće za spremenje i čuvanje hrane, nađena je i specifična vrsta keramike koja indicira postojanje svetilišta u okviru, vjerovatno, plemenskog utvrđenja, a u toponimu Vidov vrh očuvano je ime jednog starog epihorskog božanstva, boga Vida, koga su poštovali konzervativni stanovnici, nosioci glasinačke kulture, prije rimskog osvajanja istočne obale Jadrana. Nesumnjiv je kontinuitet kultnog mjesta, prema dosadašnjim rezultatima, od protoistorije do danas. Neke paralele sa toplicama u Topuskom upućuju da su drevni stanovnici Vidovog vrha (po svemu sudeći vješti vidari, travari) vrlo vjerovatno poznavali i ljekovita svojstva igaljskog blata.
Vrijedno je napomenuti da je do sada izašlo šest brojeva jedinog arheološkog časopisa u Crnoj Gori “Nova antička Duklja” koji je u početku bio tematski vezan samo za istraživanja antičkog grada Duklje, ali je kasnije postao značajan opšti stručni časopis u kome se objavljuju stručni i naučni radovi iz arheologije, većinom autora iz regiona. Glavni urednik je Dragan Radović, redakciju čine: Dejan Radičević, Filozofski fakultet Beograd, Mirjana Sanader, Filozofski fakultet Zagreb, Silvana Blaževska NU Stobi, Miloš Živanović JU Centar za konzervaciju i arheologiju Cetinje i Dejan Drašković, izdavač je JU MUzeji i Galerije Podorica uz finansijsku pomoć MInistarstva kulture.